[158] Pokochałem cię zimą ~Miachar

 Choć w moim sercu od tygodni panuje smutek wywołany żałobą, to z grudniem przyszły do mnie takie słowa i nie chciały ulecieć. Mam nadzieję, że komuś zrobi się od nich choć odrobinę cieplej tej zimy.

_____________

Pokochałem cię zimą

za wewnętrzne ciepło, którym mnie ogrzewałaś, 

za troskę, uprzejmość i dobroć,

które ofiarowałaś innym

bez zbędnego słowa.

Myślałem, że mi przejdzie,

kiedy rok zmieni swój numer, 

ale moja miłość nie minęła 

przez wiosnę, lato, jesień,

aż dotarłem do kolejnej zimy.

Wiosnę twój uśmiech rozkwitł,

a ja zdawałem się nietrzeźwy,

kiedy tylko na niego spojrzałem,

maszerując u twojego boku,

dzieląc się ciepłem.

Latem ucichłaś nieco,

chowając się do pudełka,

lecz przyjmowałaś ode mnie

świeże maliny i winogrona,

tańcząc po zmroku na plaży.

Jesienią weszłaś ze mną na szlak,

licząc na barwne liście drzew,

które tworzyły baldachim nad naszymi głowami,

nie pozwalając zburzyć wspomnień

o minionym, ciepłym lecie.

Zimą bałem się, że moje serce

zapomni, porzuci to przyjemne uczucie,

bo przecież zakochałem się nieszczęśliwie,

sam jeden w cieple 

i twoich szarych oczach.

Myliłem się jednak, bo tej kolejnej zimy

dałaś mi do zrozumienia, że nie jestem sam,

jak myślałem,

a dwa serca biją tym samym rytmem

i w tych samym uśmiechach.

Pokochałem cię zimą,

a kolejnej ty wyznałaś,

że również mnie kochasz

i chcesz dzielić się ciepłem,

troską, uprzejmością i dobrocią.

Pokochałem cię zimą

 i wiem, że każdej kolejnej,

ile tylko da mi los

i póki starczy mi sił,

będę kochał cię jeszcze mocniej.