Targana ekstremami sezonów
W ciągu roku znaleźć balansu nie mogę
Gorąco parzące moje stopy
Lód mrożący zesztywniałe palce dłoni
Zanurzam nogi w zimnych strumykach
Siegalam po ciepło, do ogniska się skłaniam
Bez względu na to jak bardzo się staram
Lód pozostaje we krwi, a oparzenia na skórze
Zaglądam do otwartych okien
Pukam do tak wielu drzwi
Lecz zawsze wiatr zasłony zasłania
Lub z wewnątrz nie odzywa się nikt
Kroczę ścieżkami krętymi
Wdrapuję się na wysokie wzgórza
Nie patrzę w dól, ni do tyłu
Choć przeszłość targa mnie za włosy
Szukam kresu moich starań
Spokoju i satysfakcji z obecnej chwili
Otul mnie bezpieczeństwem
Postaw wokół mnie dom
Nie taki ze słów,
Nie taki z cegieł
Nie taki z dóbr
Nie taki z przyrzeczeń
Postaw dom, niech mam swą ostoję
Z miłości, pewności, ufności i starań
Niech zły wilk go nie zdmuchnie
Zbuduj go dla nas
Apel wojskowy:
Nowy temat (czas do 09.06):
— To zły pomysł.
— No cóż, te dobre skończyły się już dawno.
Klucze:
codziennie, nieszczęśliwy, wydobywać, rumień
Namierz cel:
niedziela, 3 lipca 2022
[127] Wiersze: Ostoja ~ Kaja Wika
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
O matko!!! Kaja!!! Zakochałam się w tym wierszu!!!!!
OdpowiedzUsuńJest mi... Brak słów.
Jak on gra. Jak już myślałam, że była puenta, pojawia sie nastepna, jeszcze lepsza!!! Co ten wiersz ze mną zrobił... Chciałam zacytowac, co mi sie najbardziej podobalo , ale chyba kurwa cały musiałabym skopiowac!!!
I ta koncowka. No matko!
Nie wiem, sama ze soba sie boje, ale chyba te wersy od "nie taki", dla mnie najbliższe❤️❤️❤️
Postaw wokół mnie dom.
...
No rządzisz.
Tak jak Wilczy przy tym wierszu mam reakcję wow, ale jednocześnie dużo trudniej mi napisać coś na jego temat. Ta końcówka o domu naprawdę zwala z nóg, jest tak prawdziwa i szczera. Wcześniejsze zwrotki jeszcze podbijają ten efekt, jest w nich niepokój, zagubienie, wewnętrzny chaos, w którego opanowaniu może pomóc tylko dom, ale nie taki ze słów, nie taki z cegieł… No po prostu brawo :)
OdpowiedzUsuńMoja reakcja nie jest aż tak ekspresyjna jak Wilczy, nie mniej też jestem zdania, że w tym utworze można się zakochać. Ach, jakże tu przebija gorąca prośba i chęć posiadania azylu. Ujęte bardzo obrazowo i uczuciowo, jak najbardziej ma prawo oddziaływać na czytelnika. Dzięki!
OdpowiedzUsuń