[112] I wanna make you quiet ~ Wilczy

 Tak, Måneskin wchodzi bardzo ;D

____________________________

I WANNA MAKE YOU QUIET

I WANNA MAKE YOU NERVOUS

— I co? — zagadnęła Mikhel, rozkładając ręce i rozprostowując palce wystające ze skórzanych mitenek. Stroboskopowe światło odbijało się od guzików munduru. Jeśli spodziewała się uznania lub choćby kilku słów aprobaty, zacięta, niezadowolona mina Noctisa mówiła sama za siebie - nic z tego. — Nic nie powiesz?

Noctis wzruszył ramionami. Mikhel opuściła ręce. Jej entuzjazm wyraźnie przygasł.

— Myślałam, że się ucieszysz…

Noctis prychnął.

— Że od teraz codziennie będziesz ryzykować życiem?

— Że będę... bliżej. — Mikhel spuściła wzrok i zagryzła dolną wargę.

— Bliżej niebezpieczeństw, to na pewno. — Wzrok Noctisa stał się chłodny, odległy. — Ale nie bliżej mnie.

Dziewczyna podniosła oczy na jego twarz. Zmarszczka między jej brwiami zdradzała konsternację.

— Myślałam, że Gwardia Królewska ma za zadanie chronić władcę.

— Przede wszystkim państwa. A mnie wkrótce nawet nie będzie w jego granicach...

— Co? Dlaczego?

— ...więc zaciągnęłaś się nadaremno.

— Co masz na myśli? — Mikhel zignorowała dalszy ciąg jego wypowiedzi. — Wyjeżdżasz? — Cisza zaczynała ją irytować. — Gadaj!

— Odpowiedź ci się nie spodoba — ostrzegł chłopak, przerywając milczenie. — Nawet ja jej nie lubię...

Muzyka dudniła, ściany drżały. Niewielka przestrzeń między księciem Lucis a świeżo upieczoną gwardianką zwęziła się jeszcze bardziej, gdy dziewczyna nachyliła się bliżej, by mieć pewność, że usłyszy odpowiedź.

I WANNA SET YOU FREE

BUT I'M TOO FUCKING JEALOUS

— Ojciec wysyła mnie do Tenebrae'y. — Noctis uciekał wzrokiem przed różnobarwnymi, uważnie wpatrzonymi w niego oczami. — Mam się oświadczyć Lunafreyi Fleuret.

Mikhel znów zagryzła wargę. Ściągnęła brwi. Informacja w końcu do niej dotarła. Odsunęła się, poklepała Noctisa po ramieniu. Odwróciła, by odejść.

— Zaczekaj. — Noctis ją zatrzymał. — Nie... Nie chcę... — szukał słów, przeskakując spojrzeniem od jednego do drugiego z jej oczu — ...rozstawać się w taki sposób.

I WANNA MAKE YOU LOVE ME

THEN I WANNA LEAVE YA

Usta Mikhel rozciągnął wymuszony uśmiech.

— Spoko — odpowiedziała tylko, znów machinalnie go poklepując. — Przecież to między nami... — Ściśnięte gardło odmówiło posłuszeństwa. — Między nami i tak nic nie było. Przynajmniej z mojej strony. Bo ja nic. A ty? — wyrzuciła z siebie wreszcie pospiesznie, jakby chciała mieć tę rozmowę jak najszybciej za sobą.

Noctis zdawał się być nieco zaskoczony tą ożywioną reakcją, otworzył usta, ale Mikhel nie chciała czekać na odpowiedź.

— No, to jak mamy to za sobą, to ja spadam! — Ostatecznie rąbnęła go po przyjacielsku między łopatki. — Jestem pewna, że widziałam tu gdzieś kolesia w stroju behemota.

I WANNA TOUCH YOUR BODY

SO FUCKING ELECTRIC

Jej oczy lśniły, ale Noctis juz nie wiedział, czy ze wzruszenia, czy jak zawsze wtedy, gdy nawijała o tych przebrzydłych stworach.

I KNOW YOU SCARED OF ME

YOU SAID THAT I'M TOO ECCENTRIC

— Nara! Aha! A tego — rzuciła na odchodne, wskazując na swój mundur — wcale nie zrobiłam dla ciebie. — To cześć! Szerokiej drogi i powodzenia na nowej... — Jej głos utonął w morzu innych dźwięków, a ona sama wmieszała się w tłum.

 

***

 

 — W końcu jej powiedziałeś?

Noctis właśnie wkładał kurtkę, gdy usłyszał za sobą znajomy głos.

— A ty skąd wiesz? — burknął od niechcenia, przyzwyczajony, że przed czujnym wzrokiem jego doradcy niewiele się ukryje i tym razem nie było inaczej. Ignis tylko wsunął wyżej okulary, które z powrotem włożył i nawet nie kłopotał się odpowiedzią.

— Dobrze postąpiłeś. To nie miało przyszłości.

— A może następnym razem wypowiesz się dopiero, jak zapytam? — warknął Noctis, stawiając kołnierz i rzucając mu zirytowane spojrzenie, a widząc, że Ignis także się ubiera, powstrzymał go gestem. — Dzięki, ale chcę być teraz sam. — Puścił jego ramię. — Ty lepiej miej oko na Gladia.

— Na Gladia? — zdziwił się Ignis, przyzwyczajony, że jego rozbudowany, sięgający prawie dwóch metrów przyjaciel potrafi bardzo dobrze sam o siebie zadbać. — Dlaczego?

Noctis wykrzywił usta.

— Bo jest tu dziewczyna, która poluje na Behemoty.