[5] Superbohater ~ Kamil

Powiem szczerze, temat mi zupełnie nie leżał. Mimo że fantastykę kocham w każdej postaci, tak nie przepadam za klimatami komiksowych superbohaterów (z wyjątkiem Batmana, tego pana to ja szanuję. Zresztą na nim wzorowany jest Dex, a konkretniej to “Mściciel” w serii Epoka pary i magii). (No dobra, Logana w wersji Hugh Jackmana też kocham). (No i Deadpool, wiadomo). (O! I jeszcze Iniemamocni!) Dobra, koniec tego wstępu, bo zaraz będzie dłuższy niż sam tekst XD Zapraszam :D

Suzzy siedziała w klasycznej amerykańskiej knajpie i czekała na swoją randkę. Chłopak się spóźniał. Jeszcze piętnaście minut i sobie idę. To bezczelność, umawiać się a potem się nie zjawiać.

Do dziewczyny podeszła kelnerka i bez słowa dolała jej kawy do kubka.

***

Suzzy poznała go wychodząc ze sklepu. Zasłonił ją przed mężczyzną który prawie ją staranował. W zasadzie, nawet nie wie kiedy i skąd on się tam znalazł. Po prostu nagle stanął przed nią, a mężczyzna który biegł na łeb, na szyję, odbił się od niego jak od ściany.

- Dzięki - powiedziała do swojej przyszłej randki.

- Nie ma za co! - odpowiedział jej i uśmiechnął się, błyskając swoimi białymi, pięknymi, hollywoodzkimi zębami. Dziewczynie wydał się bardzo przystojny, ze swoją kwadratową szczęką, zgrabnym nosem i czarną czupryną, lekko zmierzwioną przez wiatr. A w jego oczach była niezwykła energia, jakaś magnetyczna moc. Mogła w nie patrzeć i całkowicie się w nich zatracić.

Stali tak chwilę patrząc sobie w oczy i milcząc. Wtedy mężczyzna z ziemi się podniósł, a Suzzy zauważyła, że ma on na sobie kominiarkę, przez plecy przewieszoną ciężką torbę a w dłoni broń. Jednak gdy bandyta spojrzał na twarz jej przyszłej randki, zaczął znowu biec, tym razem w przeciwną stronę, wrzeszcząc z przerażenia. Dziewczynę trochę to zdziwiło, ale żyła w Nowym Jorku, mieście pełnym dziwaków. Nie zwracając więc szczególnej uwagi na tą sytuację, ruszyła powoli w kierunku swojego mieszkania.

- Przepraszam! - przystojniak dogonił ją po trzech krokach. - Wydajesz się być bardzo miłą i ciekawą osobą… Nie chciałabyś się ze mną umówić?

- Ty też się wydajesz bardzo sympatyczny - powiedziała nieśmiało. Wyobrażała sobie kiedyś taką sytuację, ale nigdy nie myślała, że zdarzy jej się w prawdziwym życiu. - Z chęcią. Znasz u Rosie?

- Knajpka na skrzyżowaniu trzeciej i dwunastej?

- Tak, dokładnie ta.

- Znam. Jutro o siedemnastej, pasuje?

- Pasuje! - Suzzy cała w skowronkach wróciła do swojego mieszkania.

***

Do u Rosie wpadł jej przystojniak. Rozejrzał się i gdy zobaczył Suzzy, uśmiechnął się i ruszył od razu w jej kierunku.

- Och! Jakiś ty wspaniałomyślny! Jednak raczyłeś się zjawić na nasze spotkanie.

- Przepraszam, - przystojniak zrobił minę zbitego szczeniaka - musiałem uratować miasto. Nie spodziewałem się, że to tyle zajmie.

- Pfff… Kiepska wymówka, mogłeś wymyślić coś bardziej pospolitego.

- No przepraszam… Jak mogę ci to wynagrodzić?

- Hmmm…. Możesz mi postawić pancake'i z masłem i syropem klonowym.

- Dobry wybór! Rosie! Dwa razy pancake'i!

Kelnerka od razu ruszyła do kuchni, powiadomić kucharza o zamówieniu.

- Więc. Hmmm… Opowiedz mi coś o sobie - zaczął chłopak. - Chociażby zdradź mi swoje imię.

- Jestem Suzzy. A ty?

- Hehe. Clarke.

- Ładne... imię - dziewczyna zapatrzyła się w jego oczy. Przez chwilę chciała powiedzieć ładne oczy, ale zdążyła ugryźć się w język.

- Dzięki, twoje też jest bardzo ładne. Czym się zajmujesz, Suzzy? Jakie masz hobby? Czym jest twoja pasja?

O Boże, o Boże! Nie palnij teraz nic głupiego! - Suzzy zaczęła wewnątrz panikować, na zewnątrz jednak próbowała zgrywać obojętną na urok Clarke'a.

- Lubię książki. I podróże.

O Boże, ale się wygłupiłam. Strasznie to mało oryginalne. Pewnie teraz pomyśli, że jestem nudna.

- O! Ja też uwielbiam podróże! Na książki niestety nie mam tyle czasu ile bym chciał…

Nagle do pary podeszły dwie dziewczyny ze stolika obok. Jedna nieśmiała blondynka, niska z prostymi włosami, druga bardziej odważna o kruczoczarnych kręconych włosach.

Kruczoczarna odchrząknęła i powiedziała:

- Supermocarny! Możemy sobie zrobić z tobą zdjęcie?

- Jasne, nie ma problemu! Wybacz mi na chwilkę.

Clarke wstał od stołu, wypiął pierś do przodu, podparł się rękami w pasie i wyszczerzył swoje lśniące zęby.

- Zrobisz nam zdjęcie? - kruczoczarna zapytała Suzzy.

- Yyy… Jasne, nie ma problemu - złapała smartfona od dziewczyny. Blondynka i kruczoczarna przytuliły się do Clarke'a. Suzzy zrobiła parę zdjęć i oddała telefon.

- Dzięki wielkie - rzuciła odważniejsza.

- Zazdroszczę ci, że masz superbohatera na własność - powiedziała ciszej ta nieśmiała, po czym obie wyszły z knajpy.

- Wybacz - odezwał się w Clarke. - Zdarza mi się to cały czas. Chyba muszę zacząć się jakoś maskować.
            – Czekaj, jesteś superbohaterem?
            – Jak to się stało, że o tym nie wiesz? Moja twarz jest na okładkach gazet prawie codziennie.
            – Jestem w ostatniej klasie. Nie mam czasu na czytanie wiadomości ze świata i przeglądanie mediów, dopóki nie skończę nauki. Masz szczęście, że znalazłam tyle swojego nieistniejącego czasu, by umówić się z tobą na randkę.
            - A więc to randka?

Suzzy na te słowa się zaczerwieniła.

- Chy… Chyba tak?

- Też tak myślę. - Clarke błysnął znów swoim uśmiechem.

Kelnerka przyniosła pancake'i. Superbohater rzucił się na nie, jakby nie jadł z miesiąc. Suzzy natomiast ostrożnie obejrzała swoje danie. Clarke to zauważył.

- Nie bój się, nikt nie będzie chciał cię otruć.

- Nie, po prostu, wydają się takie jakieś niedopieczony.

- Czekaj, zaraz to naprawimy.

- Będziesz strzelał tutaj laserem z oczu? Albo strzelisz ogniem z dłoni? - zaniepokoiła się dziewczyna.

- Hahaha! Nie, no co ty! Rosie! Możesz trochę dłużej potrzymać te pancake'i? Dzięki.

Suzzy uspokoiła się, ale też poczuła zawód. Miała nadzieję na próbkę jakichś mocy chłopaka.

- Wiesz, od początku wydałaś mi się wyjątkowa. Nie zareagowałaś jakie te wszystkie inne dziewczyny, nie prosiłaś o zdjęcie, ani autograf. A wierz mi, to bardzo uciążliwe.

- Wiem, samą muszę odpędzać się od fanów.

- Och! Naprawdę?

- Nie, jaja sobie robię. - Uśmiechnęła się do niego. W tamtym momencie czuła się najszczęśliwszym człowiekiem na Ziemi. W końcu, ile dziewczyn może usłyszeć od superbohatera, że jest wyjątkowa?